Ne zamandır yazmak istiyorum, ama bir türlü fotoğraf yükleme işini yapmadığım için yazamadım. Hanımlar beyler, işte asrın mucizesi -en azından ben ve benim gibi anneler için- : Kumaş mama sandalyesi !
Saçlarımın erken beyazlaması anne ve babamın bana miras. İlerki yaşlarda beyaz-ya da gri- saçla dolaşmak yapılabilir gibi gelse de daha çok erken. O yüzden saç boyatmak kaçınılmaz oluyor. Üniversite yıllarımda- zamanlar fazla mı sıkılıyor kabına sığamıyor insan ne- saçlarımı şekilde şekle renkten renge sokuyordum. Kızıl, gölge, balyaj, bilimum saç kesimleri hepsini denedim. Ama belli bir yaştan sonra kendi saç rengim gözüme hoş görünmeye başladı. Uzun bir süreden beri de kendi renginde devam ediyordum boyamaya.
İşten güçten çok bunalmışken ve çıkış yolu ararken böyle olmayacak dedim ve kendime yeni ve eğlenceli işler yaratmaya karar verdim. Bunun için, tabii ki uzuuuun zamandır istediğim bir şeyle çıktım yola, dikiş.
Yorumlar
Yorum Gönder
Çekinmeyin yazın :)